DNV (Det Norske Veritas) raporuna göre, 2050’ye kadar ABD ve Kanada’da yenilenebilir enerji ve şebeke altyapısına 12 trilyon dolar harcanacak. Güneş enerjisi en büyük kaynak olacak.
Enerji sektöründe büyük değişiklikler kapıda. DNV’nin “Enerji Dönüşümü Görünümü Kuzey Amerika” raporuna göre, ABD ve Kanada, fosil yakıtlara olan bağımlılıklarını azaltırken enerjiye federal ve ev hane harcamalarında büyük bir düşüş yaşanacak. Bu rapor, ABD ve Kanada’nın enerji geleceğini 2050’ye kadar inceleyerek, bu iki ülkede şebeke ve yenilenebilir enerjiye şu andan itibaren 2050’ye kadar toplamda 12 trilyon dolar harcanacağını tahmin ediyor. Bu, enerjinin toplam harcamalarının 2050 yılında gayri safi yurt içi hasılanın (GSYİH) yüzde 2.5’ine denk geleceği anlamına geliyor; şu anki yüzde 4’lük orana kıyasla oldukça düşük bir rakam.
Elektrifikasyon, enerji dönüşümünün anahtar bir itici gücü olacak ve bu durum sonunda tüketicilerin yararına sonuçlar doğuracak. Rapor, ev hane enerji faturalarının 2050 yılında yenilenebilir enerji tarafından üretilen daha ucuz elektriğin faydalarını görecekleri için yarı yarıya düşeceğini öngörüyor.
Şebeke altyapısının genişlemesi kaçınılmaz
Yenilenebilir enerji kaynaklarının artışını desteklemek için, ABD ve Kanada’da şebeke büyük bir genişleme yaşamak zorunda. Rapora göre, 2050 yılına kadar şebeke kapasitesi 2.5 kat artmalı. Ancak mevcut iletim hatlarındaki darboğaz, rüzgar ve güneş kurulumlarının cazibesini sınırlayabilir. Şu anda ABD ve Kanada’da şebeke kapasitesini büyütecek politikalar başlatılmış durumda, ancak sonunda DNV, iletim ve dağıtım sistem operatörlerinin yenilenebilir enerji pazarından yararlanma fırsatına yönlendirileceğine inanıyor.
2050 yılına kadar güneş enerjisi 15 kat, rüzgar enerjisi 8 kat büyüyecek
IRA (Enflasyon Azaltma Yasası), yenilenebilir enerji sektörüne istikrar sağlıyor ve daha önce değişen düzenleyici ve mali manzara ile ilişkilendirilen patlama-çökme döngülerine sahip olan sektörü destekliyor. IRA’nın etkisiyle, rapora göre güneş ve rüzgar enerjisi 2050 yılına kadar sırasıyla 15 ve 8 kat büyüyecek. Hidrojen, karbon yakalama ve depolama (CCS) ve doğrudan hava yakalama (DAC) alanlarına yapılan yatırımlar, mali teşvikler sayesinde 2030’lu yıllarda hızla artacak. Özellikle, IRA, Kuzey Amerika’daki enerji karışımındaki hidrojen payını 2050 yılına kadar yüzde 5’ten yüzde 9’a yükseltti; bu da özel yenilenebilir kaynaklardan gelen yeşil hidrojenin orta 2030’larda mavi hidrojeni geçmesi anlamına gelmekte.
Şu anda ABD ve Kanada’nın enerji arzının yaklaşık yüzde 80’ini fosil yakıtlar oluşturuyor, ancak bu oran 2050 yılına kadar yüzde 50’den daha düşük olacak. Rapor, bölgedeki kömür üretiminin rüzgar ve güneş enerjisi ve doğalgaz gibi daha ucuz elektrik üretim biçimleriyle rekabet etmekte zorlanarak yüzde 85 azalacağını belirtiyor. Elektrikli araçlara geçiş, iç tüketimdeki petrol talebinin azalmasının başlıca nedeni olacak, tahminlere göre yüzyılın ortasına kadar yüzde 75 azalacak. Bununla birlikte, petrol ihracatı üç katına çıkacak. Doğalgaz talebi doruğa yaklaşıyor ve güç üretimi yenilenebilir enerji tarafından domine edildiğinden 2050 yılına kadar neredeyse yarı yarıya azalacak, ancak ihracat burada da sabit kalacak.
Elektrifikasyon 2050 yılına kadar iki katına çıkacak ve yeni talep kategorilerinin ortaya çıkması, toplam enerji talebinin yüzde 41’ini oluşturacak. Güneş enerjisi, bölgedeki olumlu ekonomi ve artan politika desteklemesi ile 2030’ların ortasına kadar elektrik üretiminde en büyük üretici haline gelecek. 2050 yılına gelindiğinde, Kuzey Amerika’da üretilen tüm elektriğin neredeyse yarısı güneş enerjisi tarafından sağlanacak. Enflasyon ve tedarik zinciri baskılarına şu anda engellenen rüzgar için devam eden politika desteklemesi, rüzgarın enerji arzının yüzde 35’ini oluşturmasını sağlayacak.
Net sıfıra giden yol
Kuzey Amerika’da uygulanan politikalar enerji dönüşümünü hızlandırıyor, ancak rapora göre ABD ve Kanada 2050 yılına kadar net sıfır CO₂ emisyonuna ulaşamayacak. CO₂ emisyonlarının yüzde 75 azalması öngörülüyor, ancak özellikle doğal gaz gibi fosil yakıtların enerji karışımında hala rol oynayacağı ve çimento üretimi gibi elektrifikasyonun zor olduğu endüstriyel süreçlerin emisyonlarının yüksek kalacağı bir gerçek. DNV’nin Net Sıfır Senaryosuna göre, dünya, Paris Anlaşması’nın hedeflerini karşılamak için Kuzey Amerika’nın 2050 yılına kadar net sıfır olması gerekecek; bu da CCS (Karbon Yakalama ve Depolama)’nin daha hızlı bir şekilde ölçeklenmesini ve şu anda tahmin edilenin neredeyse 6 katı kadar DAC (Doğrudan Hava Yakalama) gerektirecek.